Sjock #43 Festival dag 1 Poeylehei Gierle (06-07-2018) reporter & photo credits: Freddie info organisation: Sjock © Rootsville 2018

Vrijdag 6 juli en we staan klaar voor één van de zwaarste festivals waar we met Rootsville present tekenen. Zwaar in alle opzichten ;-) want maar liefst 43 bands zullen aantreden tijdens deze drie dolle dagen. Nummer '43' staat niet voor het aantal bands hier op "Poeylehei" maar voor het aantal edities dat dit festival al heeft plaats gevonden...Wat? zeg dat nog een keer...drie en veertig keer, alstemblieft! Drie dagen ook waarop er een grote diversiteit aan stijlen wordt gepresenteerd en 'Poeyelhei' in een roes van 'music & fun' zal worden ondergedompeld. Ready or not, here we go for the rock 'n roll highlight of the year...en vandaag ook een klein beetje voor de kwart finale op de wereldbeker Brazilië - België. Hopelijk ook rekenend op een 'sjock' van onze Red Devils.

Opener van de dag zijn The Heavy Crown is een power trio afkomstig uit Brughe (Brugge) dat bestaat uit Stan Van Acker (drums), Jasper Govaerts (guitars) en Tristan Vandenbouhede (bass, keys & vocals). Meteen ook goed om het festival terrein wakker te schudden en dat zal niet gebeuren in alle sereniteit maar met powerful rock uit de 70-ties, soms met een psychedelisch kantje eraan. Ondanks de link met andere eras blijven deze rockers toch hun eigen identiteit behouden en worden ze geprezen vanwege hun originaliteit.

Met "The Escapist" weten ze als openingsnummer toch voldoende aandacht te trekken al is er eerlijk gezegd wel stevige concurrentie van die andere groep in Rusland. Amper een jaartje nadat ze begonnen samen te spelen kwam in 2015 hun debuutalbum op de markt met daarop nummers als "Blonde Fury" en "Can't Wait 'till Doomsday". Een stevige sound waardoor we ook al kunnen kennismaken met nieuwere werk dat op hun volgende album zal komen te staan. Afsluiten doen ze hun aantreden hier op "Sjock" met "Fight The Dragon" en dat kan je terug vinden op hun eerste album. Ondertussen stonden onze duivels al met 0-2 voor tegen de "Seleção".

'The Legendary Kid Combo' treden als eerste aan in de befaamde 'Titty Twister', en zo bevinden we ons zo in het straatje van punk, folk en rock. Je kan hen vergelijken met 'Flogging Molly' en de 'Dropkick Murphys'. Deze Italiaanse prettig gestoorde bende bestaat uit Lucky Luke (niet diene van de boekskes), Massa, El Sentenza, Big Boss en Dr. Cyclops en zo krijgen we een gepaste cocktail van "music & fun" op deze eerste dag.

Ambiance is een sleutelwoord bij deze olijke en vrolijke bende. Hun muziek met nummers als "Mustapha" en " I Wanna Know" werkten aanstekelijk in op diegene die de warmte kwamen te trotseren hier in de "Titty Twister". Hun mix van punk en folk brengen ze met de nodige interactie met de bezoekers van "Sjock" en zijn ze daardoor geduchte tegenstanders van die voetbalmatch in de Russische toendra. In 2007 gingen deze "The Legendary Kid Combo" nog de hort op met een "Sickgirl Burlesque Show" en laat dit nu juist de missing link zijn geweest van een anders voortreffelijk aantreden hier op de "Poeyelhei"...we want titties.

Op de 'mainstage' brengen die van The Bronx 'de punk' vanuit Los Angeles tot in Gierle. Punk met een knipoog naar Metal en Hardcore en gebracht door Matt Caughthran (vocals, guitar), Joy J Ford (guitar), Ken Horne (guitar) en een ritme (?) sectie dat bestaat uit James Tweedy (bass) en Jorma Vik (drums). Een band die na amper twaalf concerten reeds een platencontract in de wacht wisten te slepen. Deze 'The Bronx' zijn op Europese tournee en mogen uiteraard hier op Sjock niet ontbreken. Tijdens deze doortocht doorheen Europa stellen ze ook hun nieuwste album 'V' aan ons voor.

Artistiek directeur Tom van CC Palethe is meteen in zijn nopjes al krijgt hij met momenten ook de kriebels van die ene voetbalmatch. Helaas bleven die van de technische dienst van het grote scherm in gebreken en werd het enkel klank en geen beeld. Zo hoeven die van Gunther en Hans toch niet de volle pot te betalen, of wat?. Op de 'main stage' trokken Matt Caughthran en, de zijnen er daar weinig van aan en gaven hier het beste van hunzelf met nummers als "The Onholly Hand" en hun bekende "Shitty Future". Shit was het allerminst ook al dartelde Matt over het podium als een jong veulen. Na hun "History's Stranglers" ging het in allerijl richting "Bang Bang Stage" voor de spannende slotminuten van "Brazilië - België" waar onze "Red devils" geschiedenis aan het schrijven waren.

Daarna ging het back to the 'Titty Twister' voor Sonny West. Aan zijn zijde stonde Jeroen van Gasteren @ co en dust was de rode draad hier 'rock 'n roll'. Come on everybody, met dit zinnetje wist Sonny West al talrijke aanwezigen aan het dansen te krijgen of was het de roes van onze overwinning tegen de Brazilianen die toch weer de nodige dramatiek aan de dag hadden gelegd.

De samba werd hier vervangen door de rock 'n roll met nummers als "Bad Bad Rhythm" en "All Night Long". Net als Sonny West waren ook de 'skockers hier vanavond ...on fire!

Next on the bil, MC50. Dit jaar is het de 50ste verjaardag dat Wayne Kramer mee aan de wieg stond van 'MC5' en trek nu de wereld rond met deze 'Kick Out The Jams' tournee. MC5 is een rock-punk formatie uit Detroit dat zijn hoogtepunten kende eind jaren 60-tig begin jaren 70-tig. Mee in het zog van deze toer staan naast Wayne Kramer ook enkele special guests.

Wayne Kramer en zijn rock-punk maatjes begonnen er zeer sterk aan vanavond met het rockende "Ramblin Rose". Niet al te veel uitdagende momenten maar steengoede rock waarbij hij iedereen zowaar kwam te bekoren. Na het sluiten van de "Bang Bang Stage" ook een eerste keer volle bak hier op het centrale plein op "Poeyelhei". "Lookin At You" schreeuwden die van "MC50" het uit maar wij waren gewoon looking at them. Het tweede gedeelte van hun show kon me dan weer ietwat moeielijker bekoren maar het zal ons een zorg zijn weetjewel...Brazilië -België 1-2!!!

Met 'The Reverend Horton Heat' kwam Jim Heath dit trio op te richten in 1958. Reverend Horton Heat wordt ook wel de godfather van de moderne rockabilly genoemd en is zeker een highlight op deze 43 editie van Sjock. Ze brengen een mix van country, surf, punk en swing en vallen dus in de categorie 'punkabilly'. Samen met Jim Heath krijgen we nog Jimbo Wallace aan de upright bass en Arjuna 'RJ' Coneras op de drums.

Met het instrumentale "Bullet" bracht Jim Heath het laatste concert voor deze vrijdagavond op gang. Ondergebracht in het rijtje van psychobilly mocht het misschien voor sommigen nog een streepje meer psyho zijn maar voor ons was het juist op smaak. Deze 'baddest of the bad' bracht ook zijn onweerstaanbare "Psychobilly Freakout" en dit is wat hier iedereen zo kort tegen het delirium bracht. Nummers als "Lonesome Train Whistle " en "Little Queenie" maakte het feestje compleet. Hoeft het nog gezegd dat het dak eraf ging hier in de "Titty Twister" met het alles gevende "Aces of Spades" en zo nemen we afscheid van deze ouwe rocker.

Dit was het dan voor de eerste dag 'Sjock'en' en brachten onze "Red Devils" ons zowaar op Sjock in shock. Bedankt ook aan de organisatie voor het grote scherm ook al liet het ons de tweede helft in spanning zitten maar gelukkig was er nog klank. Bedankt ook voor de koffie en het broodje kaas aka de pistolee en zo kunnen we morgen gewoon weeral gaan met die banaan...

De "Bang Bang Stage" op Poeyelhei in extase...